Misjonarz i Apostoł Dzieła Intronizacji Najświętszego Serca Pana Jezusa
Życie
Urodził się 18 listopada 1875 r. nieopodal Arequipa (Peru – Ameryka Południowa). Na chrzcie otrzymał imię Eduardo. Po zdobyciu wykształcenia w Kolegium Najświętszych Serc wstąpił do Zgromadzenia Najświętszych Serc Jezusa i Maryi. W roku 1892 w Valparaiso złożył swoją pierwszą profesję zakonną, przyjmując imię zakonne Mateo, a w roku 1898 otrzymał święcenia kapłańskie. W 1900 r. utworzył w Santiago ośrodek misyjny, który stał się początkiem krucjaty na rzecz osobistej i rodzinnej Intronizacji Najświętszego Serca Pana Jezusa. W początkowym okresie swojej pracy zajmował się między innymi: Stowarzyszeniem Najświętszych Serc w Valparaiso, prowadził wykłady, kierował studiami prawa. Wskutek nadmiaru pracy oraz trzęsienia ziemi, które nawiedziło Valparaiso w 1906 roku, o. Mateo podupadł na zdrowiu.
Początek misji
W 1907 r. w Paray-le-Monial, w miejscu objawień Najświętszego Serca Pana Jezusa św. Małgorzacie Marii Alacocue, w trakcie modlitwy otrzymał wizję głoszenia Kultu Serca Pana Jezusa i został cudownie uzdrowiony. W tymże roku wyruszył do Rzymu na audiencję u Piusa X, aby prosić o zgodę na nową formę apostolatu. Od papieża usłyszał słowa: Nie, mój synu! Prosisz o pozwolenie, a ja powiadam: Nie! Ja nie pozwalam, ale nakazuję tobie poświęcić tej sprawie zbawienia społecznego całe życie. To wydarzenie zainspirowało go do zapoczątkowania Dzieła Intronizacji Najświętszego Serca Pana Jezusa, po czym udał się powrotnie do Paray-le-Monial, by tam zawierzyć misję swojego życia.
Cel Dzieła Intronizacji
Intronizacja nawiązywała do obietnic danych św. Małgorzacie Marii Alacoque, którą Jezus Chrystus nazwał „umiłowaną uczennicą” Jego Serca i zapowiedział, że za jej pośrednictwem Serce to „pragnie rozlać” płomienie i „wzbogacić ludzi swoimi Bożymi skarbami”. Zbawiciel także pragnął wizerunków czci Jego Przenajświętszego Serca oraz wynagradzania za grzechy własne, innych, za wszelką wzgardę i świętokradztwo. Spośród dwunastu obietnic na szczególną uwagę zasługują słowa wypowiedziane do niej przez Jezusa: „Błogosławić będę domy, w których obraz mego Serca będzie umieszczony i czczony”.
Głównym celem Dzieła Intronizacji było poświęcenie rodzin, domów, parafii i narodów Najświętszemu Sercu Pana Jezusa, uznając Jezusa Chrystusa za Króla i postawieniem Go w centrum życia rodzinnego oraz społecznego.
O. Mateo szczególną wagę przywiązywał do Intronizacji Najświętszego Serca Pana Jezusa w rodzinach. Akt Intronizacji polegał na: umieszczeniu w centralnym miejscu w domu obrazu Najświętszego Serca Jezusowego, uroczystym akcie uznania Jezusa Chrystusa jako Króla i Pana, poświęceniu rodziny Sercu Bożemu. Zachęcał rodziny do regularnej modlitwy, szczególnie modlitwy różańcowej oraz do częstego korzystania z sakramentów, zwłaszcza spowiedzi i Eucharystii. O. Mateo widział w tej praktyce środek do odnowy moralnej i duchowej społeczeństwa oraz sposób na głębsze duchowe zaangażowanie rodzin i wspólnot w życie Kościoła.
Apostolat Dzieła Intronizacji
O. Mateo po powrocie do Chile otrzymał pozwolenie od arcybiskupa Santiago na rozpoczęcie Dzieła Intronizacji, które w latach 1908-1914 rozwijał w Ameryce Południowej (Chile, Peru, Argentynie, Urugwaju). W lipcu 1914 roku o. Mateo wyruszył do Europy, by tu rozszerzać Dzieło Intronizacji. Apostoł Najświętszego Serca Jezusowego kilkakrotnie nawiedził: Francję, Hiszpanię, Włochy, Holandię, Szwajcarię, Belgię, Luxemburg, Wielką Brytanię i Portugalię. 27 kwietnia 1915 roku otrzymał osobisty list od papieża Benedykta XV, który oficjalnie powierzył o. Mateo krzewienie Intronizacji Najświętszego Serca Pana Jezusa w całym Kościele. W latach 1935-1940 Dzieło Intronizacji dotarło do Azji: Japonii, Mandżurii, na Filipiny, do Chin, Indochin, Malezji, na Hawaje i do Indii, zaś w latach 1940-1946 Serce Jezusa zaczęło królować w rodzinach w Ameryce Północnej: w USA i Kanadzie.
Ojciec Mateo prowadził liczne rekolekcje i misje parafialne na całym świecie. Podczas tych wydarzeń głosił kazania, prowadził modlitwy i organizował ceremonie intronizacji.
Choroba uniemożliwiła o. Mateo dalszą aktywną działalność w Dziele Intronizacji Serca Bożego. W roku 1956 powrócił do Valparaiso – kolebki swej misji i dzieła swego życia.
Śmierć i dziedzictwo
Ojciec Mateo Crawley-Boevey odszedł do wieczności 4 maja 1960 r. Pochowany został w Valparaiso koło głównego ołtarza w kościele Najświętszych Serc, gdzie rozpoczął krucjatę na rzecz intronizacji. Pozostawił po sobie bogate dziedzictwo duchowe. Był autorem wielu książek, broszur i artykułów na temat Najświętszego Serca Jezusa i Dzieła Intronizacji. Jego najważniejsze dzieło, „Jezus Król Miłości”, stało się klasyką literatury duchowej i zostało przetłumaczone na wiele języków. Pierwsze polskie wydanie ukazało się w 1929 r. Jego wiara w Jezusa jako Króla rodzin dotknęła życia ogromną rzeszę ludzi. Dzięki jego zaangażowaniu Dzieło Intronizacji rozprzestrzeniło się na całym świecie, a wiele rodzin i wspólnot przyjęło Najświętsze Serce Jezusa jako centrum swojego życia duchowego. Dzieło to jest nadal kontynuowane i urzeczywistniane. Trwa obecnie proces beatyfikacyjny o. Mateo.
O. Mateo „Jezus Król Miłości”, wydanie V. Rozważania Rok 2017
