Czcigodna Służebnica Boża Rozalia i jej przesłanie 

Czcigodna Służebnica Boża Rozalia Celakówna, polska mistyczka, żyła w latach 1901–1944. Pracowała jako pielęgniarka w szpitalu św. Łazarza w Krakowie na oddziale chorób wenerycznych. Drogę ku świętości rozpoczęła Rozalia bardzo wcześnie, już w wieku sześciu lat przeżyła pierwsze spotkania wewnętrzne z Chrystusem i poświęciła się Bogu. Pan Jezus w sposób wyjątkowy zesłał na nią ogromne cierpienia duchowe. Idea poświęcenia się i wynagradzania Sercu Jezusa stanowiła centrum życia duchowego Służebnicy Bożej Rozalii i jej apostolatu.

Służebnica Boża Rozalia była inspiratorką Dzieła Osobistego Poświęcenia się Najświętszemu Sercu Pana Jezusa, zatwierdzonego przez kardynała Adama Stefana Sapiehę. Idea ta była kontynuacją objawień św. Małgorzaty Marii Alacoque z Paray-le-Monial. Pod wpływem modlitwy i głębi życia wewnętrznego Rozalia stała się świecką apostołką poświęcenia się Sercu Jezusa oraz Intronizacji Najświętszego Serca Pana Jezusa. Ożywiała ją wielka ufność w „nieskończone miłosierdzie, w dobroć i miłość Najświętszego Serca Jezusowego”. Pragnienie, by Jezus był znany i miłowany przepełniało serce Rozalii. Bolała nad tym, że ludzie obrażają Boga, cierpiała nad zatratą dusz. Szczególne wezwanie do podjęcia wynagrodzenia Najświętszemu Sercu Pana Jezusa otrzymała Rozalia podczas pracy na oddziale chorób wenerycznych. Od 1924 roku treścią jej codziennych modlitw była błagalna prośba, by Jezus rozszerzył w sercach ludzkich słodkie panowanie swej miłości. Często podkreślała, że najważniejsze w jej życiu są: Najświętszy Sakrament, Najświętsza Maryja Panna i Krzyż Pana Jezusa.

W szczególnych widzeniach mistycznych usłyszała wewnętrzny nakaz, by wraz ze swym kierownikiem sumienia zabiegać ze wszystkich sił o Intronizację Najświętszego Serca Jezusowego w Polsce i na całym świecie, aby ocalić ludzkość od zagłady: „Jeżeli chcecie ratować świat, trzeba przeprowadzić Intronizację Najświętszego Serca Jezusowego we wszystkich państwach i narodach na całym świecie. (…) Polska nie zginie, o ile przyjmie Chrystusa za Króla (…) Ja chcę niepodzielnie panować w sercach ludzkich.”

Na fundamencie doświadczeń i przeżyć związanych z poświęceniem się Najświętszemu Sercu Pana Jezusa i wynagrodzeniem Bogu za grzechy, ale zarazem w oparciu o mistyczne natchnienia i wezwania wewnętrzne, Służebnica Boża Rozalia Celakówna budowała kult Najświętszego Serca Pana Jezusa. Jej życie i duchowość spowodowały, że stała się inspiratorką powstania Wspólnot Dzieła Intronizacji Najświętszego Serca Pana Jezusa. Na polecenie swojego spowiednika, który był jej kierownikiem duchowym, Rozalia spisała swoje duchowe doświadczenia w dziełach: Pisma i Wyznania z przeżyć wewnętrznych.

5 listopada 1996 roku kardynał Franciszek Macharski, Metropolita Krakowski na prośbę osób zainteresowanych postacią Rozalii Celakówny i przekazanym jej orędziem wraz z założycielką pierwszej Wspólnoty dla Intronizacji Najświętszego Serca Pana Jezusa rozpoczął w archidiecezji krakowskiej proces beatyfikacyjny Służebnicy Bożej Rozalii Celakówny.

17 kwietnia 2007 roku w kaplicy Domu Arcybiskupów Krakowskich odbyła się sesja publiczna zamykająca na szczeblu diecezjalnym rozpoczęty proces beatyfikacyjny Służebnicy Bożej Rozalii Celakówny. Zgodnie z decyzją Arcybiskupa Metropolity Krakowskiego, kardynała Stanisława Dziwisza akta procesu kanonizacyjnego Rozalii Celakówny na szczeblu diecezjalnym zostały przekazane do Kongregacji do Spraw Świętych w Rzymie. Do prowadzenia dalszych działań w procesie Służebnicy Bożej Rozalii została uprawniona Pro­wincja Polski Południowej Towarzystwa Jezusowego.

9 kwietnia 2022 roku Ojciec Święty Franciszek podpisał dekret uznający heroiczność cnót Służebnicy Bożej Rozalii Celakówny. Fakt ten upoważnia do nadania Rozalii Celakównie tytułu Czcigodna Służebnica Boża. Kolejnym krokiem będzie proces o uznanie cudu za jej wstawiennictwem. Pozostaje oczekiwanie na wyznaczenie przez papieża daty beatyfikacji krakowskiej mistyczki- apostołki Intronizacji Najświętszego Serca Pana Jezusa.