Błogosławieństwa drogowskazem apostoła Intronizacji NSPJ styczeń 2018 r.
Osiem błogosławieństw – Medytacje biblijne z Janem Pawłem II i Benedyktem XVI
Na Górze Błogosławieństw Jezus Chrystus, prawdziwy Bóg i prawdziwy Człowiek, ukazał powołanym przez siebie apostołom i uczniom drogę doskonałą. Błogosławieństwa stanowią drogowskaz w szlachetnym urzeczywistnieniu prawdziwej wolności, dzięki której człowiek osiąga szczęście i poczucie życiowego spełnienia.
Na Synaju Bóg objawił to, co stanowi religijne i etyczne minimum, zabezpieczając człowieka przed nieporządkiem i zepsuciem moralnym. Przykazania wyznaczają podstawowe i niezbywalne obowiązki wobec Boga, innych ludzi, świata oraz samego siebie. Na Górze błogosławieństw Jezus Chrystus ukazał najwznioślejsze horyzonty dobra, zachęcając nie tylko do właściwych wyborów miedzy dobrem a złem, lecz do odważnego wybierania coraz większego dobra. Błogosławieństwa wychodzą poza ramy obowiązków i wskazują na co naprawdę stać człowieka, który swoje życie powierzył Chrystusowi.
Błogosławieństwa stanowią autoportret Jezusa, w którym rozpoznajemy Jego własne rysy, a także autoportret Jego uczniów oraz każdego chrześcijanina ufnie wzywającego Jezusa i podejmującego drogę życia, którą On wskazał i zalecił. Papież Benedykt XVI zauważył: „ Poszczególne człony Błogosławieństw rodzą się ze spojrzenia na uczniów; stanowią jakby opis ich tożsamości: są oni ubodzy, głodni, płaczący, znienawidzeni i prześladowani. Są to praktyczne, także jednak teologiczne kwalifikacje uczniów – tych, którzy poszli w ślady Jezusa i stali się Jego rodziną.”
W Roku Wielkiego Jubileuszu 2000 w czasie swojej pielgrzymki do ziemi świętej, Ojciec Święty Jan Paweł II mówił: „ Błogosławieni jesteście wy, którzy wydajecie się być przegrani, wy jesteście prawdziwymi zwycięzcami; do was należy królestwo niebieskie”.
Wszystkie błogosławieństwa zachowują trwałą aktualność, która w każdym pokoleniu zyskuje nowe wymiary i niesie nowe zobowiązania. Papież Jan Paweł II przemawiając w Miluzie we wschodniej Francji 11 października 1988r. powiedział; „ Błogosławieństwa wyznaczają drogę królestwa Bożego dzisiejszemu człowiekowi, ukształtowanemu przez technikę i środki społecznego przekazu. Człowiekowi cierpiącemu nierówności i lękającemu się konfliktów. Człowiekowi, który sadzi , że panuje nad światem i własnym życiem, oraz ulega złudzeniu źle pojmowanej wolności. Błogosławieństwa są nań, odpowiedzią. Obiecują miłosierdzie, ziemię pokoju i sprawiedliwości, pocieszenie serc, radość z bycia nazwanym dzieckiem Bożym, wizję chwały Bożej. Każde błogosławieństwo głosi pełnię życia wiecznego, ukazuje powołanie człowieka.” Nauczanie Jana Pawła II ma dla nas szczególne znaczenie. Po katechezach na temat Dekalogu, wygłoszonych w 1991 r. osiem lat później Ojciec Święty podjął wątki obecne w ośmiu błogosławieństwach. Była to naturalna kontynuacja wezwania do gruntownej odnowy życia społecznego, kościelnego i osobistego. W homilii w Sopocie powiedział: „ Bądźcie więc wy doskonali, jak doskonały jest Ojciec wasz niebieski ( Mt. 5,48). W przededniu trzeciego millenium z nową siłą brzmią te słowa zapisane przez świętego ewangelistę Mateusza. Streszczają one naukę ośmiu błogosławieństw, wyrażając zarazem całą pełnię powołania człowieka. Być doskonałym na miarę Boga! Być podobnym jak Bóg, wielkim w miłości, bo On sprawia , ze słońce Jego wschodzi nad złymi i dobrymi, i On zsyła deszcz na sprawiedliwych i niesprawiedliwych. ( Mt. 5, 45).
Podejmując temat błogosławieństw, pragniemy doskonalić się w naśladowaniu Chrystusa a także przybliżyć Ewangelię w której głoszenie królestwa Bożego stanowi jej centralny temat.
Pragniemy być podobnym , wielkim w miłości jak Bóg.
Opr. EN – Bibliografia : Osiem błogosławieństw – Medytacje biblijne z Janem Pawłem II i Benedyktem XVI –ks. prof. W. Chrostowski
