Wspólnoty Dzieła Intronizacji Najświętszego Serca Pana Jezusa
Cechy zaangażowanych we Wspólnotę Dzieła Intronizacji
Najświętszego Serca Pana Jezusa
(styczeń 2024)
Serce Jezusa Ojca Przedwiecznego
Wprowadzenie
Z Orędzia Wielkanocnego Benedykta XVI (2011):
Zaskakujące wydarzenie zmartwychwstania Jezusa w istocie jest wydarzeniem miłości: miłości Ojca, który oddaje Syna za zbawienie świata; miłości Syna, który z woli Ojca oddaje się za nas wszystkich; miłości Ducha, która wyprowadza Jezusa spośród umarłych w Jego przemienionym ciele. I jeszcze: jest to wydarzenie miłości Ojca, który „na nowo przyjmuje Syna w ramiona”, otaczając Go swoją chwałą; miłości Syna, który w mocy Ducha powraca do Ojca, odziany w nasze przemienione człowieczeństwo.
Wezwanie „Serce Jezusa Ojca Przedwiecznego” to nasze wyznanie wiary w Jezusa Boga Człowieka. To nasze odkrycie ludzkiej i boskiej natury człowieka. Źródeł tej prawdy można odnaleźć w dialogu Jezusa z uczniami
Medytacja
Gdy Jezus przyszedł w okolice Cezarei Filipowej, pytał swych uczniów: «Za kogo ludzie uważają Syna Człowieczego?» A oni odpowiedzieli: «Jedni za Jana Chrzciciela, inni za Eliasza, jeszcze inni za Jeremiasza albo za jednego z proroków». Jezus zapytał ich: «A wy za kogo Mnie uważacie?» Odpowiedział Szymon Piotr: «Ty jesteś Mesjasz, Syn Boga żywego». Na to Jezus mu rzekł: «Błogosławiony jesteś, Szymonie, synu Jony. Albowiem nie objawiły ci tego ciało i krew, lecz Ojciec mój, który jest w niebie. (Mt 16,13-17)
Odpowiedź moja na pytanie Jezusa: Za kogo mnie uważacie? – to fundamentalna podstawa naszej wiary. „Prowokacja” Mistrza z Nazaretu niesie ze sobą dwa wskazania dotyczące owego odkrycia.
- Rozeznanie świadectw innych. Jezus wie doskonale, że człowiek kieruje się zdaniem innych. Stąd też pyta swoich uczniów: Za kogo ludzie uważają Syna Człowieczego? Wydaje się, że trzeba zadać sobie to pytanie, co moi znajomi, przyjaciele, rodzina, osoby z którymi się spotykam na co dzień, myślą o Jezusie? Często te odpowiedzi dają wiele refleksji i własnych przemyśleń. Rozeznawanie świadectw innych o Jezusie poszerza przestrzeń spotkania z Mistrzem. Warto o tym pamiętać wtedy, kiedy własna odpowiedź jest jakaś mało czytelna. Takim świadectwem jest życie Służebnicy Pańskiej Rozalii Celakównej.
- Osobiste świadectwo. Jezus domaga się jednak osobistej odpowiedzi, a nie zasłyszanej. Stąd też następuje drugie pytanie: A wy za kogo Mnie uważacie? Czyż nie ma racje ks. Jan Twardowski, który pisał:
Dobry Jezu z gwoździami ostrymi
raz piszący na świętej ziemi
że pisałeś a potem starłeś
krzyż podjąłeś, za nas umarłeś
niech Cię wielbią, kochają i słyszą
dużo milczą, króciutko piszą –
nad książkami wielkimi, mądremi
spójrz jak w Piotra – niech płaczą w sieni.
„Za kogo ludzie uważają Syna Człowieczego?„ „A wy, za kogo mnie uważacie?„.
Ważniejsze jest chyba to drugie pytanie Jezusa, zwrócone do każdego z nas. Kim jest dla mnie Jezus? Nie wystarczy tylko uwierzyć w Niego. Wiele spośród nas wierzy, że On jest Bogiem – a jednak żyjemy tak, jakby Go nie było. Najwięcej znaczy nasz osobisty stosunek do Jezusa.
Kim jest dla mnie? Czy jest moim nauczycielem, sędzią i przyjacielem? Czy smucę się, kiedy grzech mnie od Niego oddala, a cieszę się, kiedy do Niego powracam? Czy w Nim odnajduję sens mojego życia? Takie pytania zadawała też Służebnica Pańska Rozalia Celakówna.
Odpowiedź dana Jezusowi sprawia, że człowiek chce przylgnąć do Mistrza. Tak dosadnie o tym pisał św. Jan Paweł II (Ecclesia de Eucharistia 25): Pięknie jest zatrzymać się z Nim i jak umiłowany uczeń oprzeć głowę na Jego piersi (por. J 13,25), poczuć dotknięcie nieskończoną miłością Jego Serca. Jeżeli chrześcijaństwo ma się wyróżniać w naszych czasach przede wszystkim „sztuką modlitwy”, jak nie odczuwać odnowionej potrzeby dłuższego zatrzymania się przed Chrystusem obecnym w Najświętszym Sakramencie na duchowej rozmowie, na cichej adoracji w postawie pełnej miłości? Ileż to razy, moi drodzy Bracia i Siostry, przeżywałem to doświadczenie i otrzymałem dzięki niemu siłę, pociechę i wsparcie!
Motto na cały miesiąc: Doskonałym Twym sługą jest ten, kto nie stara się usłyszeć od Ciebie, czego pragnie, ale kto pragnie tego, co od Ciebie usłyszał (św. Augustyn)
Problemy do rozważenia
- Kim jest dla mnie Jezus, Syn Boży?
- Czego ode mnie Jezus oczekuje?
- Jakie miejsce w moim życiu zajmuje Bóg Ojciec?
- Czym wypełnione jest moje serce?
Modlitwa
Panie Jezu, Synu Ojca Przedwiecznego, daj nam serce pełne Twojej Woli i spraw, abyśmy zawsze pamiętali, że jesteś Bogiem-Człowiekiem, który czeka na naszą odpowiedź poprzez dobre życiowe wybory. Który żyjesz i królujesz na wieki wieków. Amen.
Bp Janusz Mastalski
