Rozważania Październik 2024 JE Ks. Bp Janusz Mastalski

Wspólnoty Intronizacji Najświętszego Serca Jezusowego

Cechy zaangażowanych we Wspólnotę Dzieła Intronizacji Najświętszego Serca Pana Jezusa

(październik 2024)

Serce Jezusa, gorejące ognisko miłości

Wprowadzenie

Benedykt XVI

Rzeczą naprawdę ważną jest, by nie być sługą nieużytecznym, lecz raczej «sługą wiernym i roztropnym». Te dwa przymiotniki występują razem nieprzypadkowo. Sugerują, że rozum bez wierności i wierność bez mądrości nie są wystarczające. Posiadanie tylko jednej z tych zalet, bez drugiej, nie uczyniłoby nas zdolnymi do przyjęcia pełni odpowiedzialności, którą powierza nam Bóg. (Kamerun/18.03.2009)

*******

Najświętsze Serce Pana Jezusa jest jedynym sanktuarium, w którym można odnaleźć sprawiedliwość i miłość. Nasz Stwórca jest sprawiedliwy, a zatem, za dobro wynagradza, a za zło karze. Jednak, Bóg jest też miłosierny i chętnie przebacza żałującemu grzesznikowi. W Jezusowym Sercu łączą się ze sobą nierozłącznie miłość i sprawiedliwość. W Sercu Jezusa nie ma miejsca na sprzeczności, bowiem oba przymioty: miłość i sprawiedliwość przenikają się warunkują się wzajemnie. Nie ma żadnej wątpliwości, że Jezus miał głębokie poczucie sprawiedliwości nie tylko jako Bóg, ale także jako człowiek. Odznaczał się także bezgraniczną miłością do swego Ojca i do wszystkich ludzi. Obie cechy przepełniają Jego ludzkie serce, czyniąc je skarbnicą sprawiedliwości i miłości.

Medytacja

Wtedy faryzeusze odeszli i naradzali się, jak by podchwycić Go w mowie. Posłali więc do Niego swych uczniów razem ze zwolennikami Heroda, aby Mu powiedzieli: «Nauczycielu, wiemy, że jesteś prawdomówny i drogi Bożej w prawdzie nauczasz. Na nikim Ci też nie zależy, bo nie oglądasz się na osobę ludzką. Powiedz nam więc, jak Ci się zdaje? Czy wolno płacić podatek Cezarowi, czy nie?» Jezus przejrzał ich przewrotność i rzekł: «Czemu Mnie wystawiacie na próbę, obłudnicy? Pokażcie Mi monetę podatkową!» Przynieśli Mu denara. On ich zapytał: «Czyj jest ten obraz i napis?» Odpowiedzieli: «Cezara». Wówczas rzekł do nich: «Oddajcie więc Cezarowi to, co należy do Cezara, a Bogu to, co należy do Boga». Gdy to usłyszeli, zmieszali się i zostawiwszy Go, odeszli. (Mt 22,15-22)

Trafnym wprowadzeniem do dzisiejszej refleksji jest pewne opowiadanie. W pewnym kraju nastały trudne lata. Zapanowała bieda. Król był pełen dobrego serca i rozdał poddanym cały swój majątek, byle by tylko mogli przetrwać trudne czasy. Nie rozwiązało to jednak na długo kłopotów jego poddanych. Co gorsza, pewnego dnia królowa zapadła na ciężką chorobę. Mógł jej pomóc jedynie pewien bardzo drogi specyfik, sprowadzany z dalekich stron. Król zrobiłby dla niej wszystko, ale jego skarbiec był już pusty. Ogłosił więc… wielką publiczną zbiórkę. Mógł opodatkować poddanych, ale wierząc w ludzką wdzięczność i współczucie, kazał postawić wielką urnę na rynku miasta. Każdy miał do niej wrzucić, ile mógł i ile chciał. Zbiórka trwała cały dzień. Mieszkańcy królestwa nadciągali ze wszystkich stron, aby wrzucić monety do urny i zapytać uprzejmie o zdrowie królowej. Na koniec dnia król kazał otworzyć urnę. Była pusta! Jakże się zdziwił na ten widok. Mieszkańcy przechodzili obok urny, ale nikt nic nie wrzucił. Sądzili, że „inni dadzą więcej” oraz że „nikt nie zauważy”. 

Okazuje się, że nawet najdrobniejszy przejaw dobra jest ważny. Jednak brak roztropności sprawia, że nasze zabiegi nie przynoszą oczekiwanych efektów. W powyższej ewangelii Mistrz z Nazaretu ukazuje nam istotę roztropności.

1. Nie dać się nabrać na pochlebstwo. Jezus w spotkaniu z faryzeuszami pokazuje, że roztropny człowiek potrafi rozpoznać pochlebstwo. Mistrz słyszy bowiem słowa: Nauczycielu, wiemy, że jesteś prawdomówny i drogi Bożej w prawdzie nauczasz. Trzeba pamiętać, że pochlebstwo jest celowym „zabiegiem” wprowadzenia drugiej osoby w dobry nastrój po to, aby wykorzystać jej stan wewnętrzny do osiągnięcia przez pochlebcę własnych korzyści takich jak np. zdobycie przewagi nad manipulowanym. Roztropność nakazuje strzec się takich ludzi. Zaangażowany we Wspólnotę Intronizacji Najświętszego Serca Jezusowego stara się nie tyle unikać takich ludzi, co raczej docierać do nich przesłaniem Służebnicy Bożej Rozalii Celakównej.

2. Nie dać się nabrać na „wypuszczanie”. Jezus pokazał także swoją postawą, iż trzeba uważać również na takich ludzi, którzy próbują prowokować do zajęcia określonej postawy w celu pochwycenia człowieka na niekonsekwencji. Faryzeusze mówią bowiem do Niego: Powiedz nam więc, jak Ci się zdaje? Jest to typowa manipulacja. Osoba ze Wspólnoty Intronizacji Najświętszego Serca Jezusowego jest odporna na manipulacje, bowiem jej serce mieszka w Sercu Jezusowym.

3. Wybierać optymalne rozwiązania. Jezus na końcu przedstawionej sceny ewangelicznej ukazuje istotę roztropności. Wypowiada zdanie, w którym jest niezwykła mądrość: Oddajcie więc cezarowi to, co należy do cezara, a Bogu to, co należy do Boga. Jak więc widać, człowieka roztropnego (mądrego) charakteryzuje przenikliwość i przewidywanie. Nie ocenia z pozorów, powierzchownie i pochopnie, ale wielostronnie, gruntownie i rozważnie, umiejętnie korzystając z życiowych doświadczeń. Roztropność to mądrość życiowa. Bycie we Wspólnocie Intronizacji Najświętszego Serca Jezusowego to mądrość życiowa przeniknięta miłością i sprawiedliwością.

Motto na cały miesiąc: Roztropnym nie jest ten, kto potrafi urządzić się w życiu i uzyskać z

niego jak największa korzyść. Za to roztropnym jest ten, kto umie całe swe życie zbudować

zgodnie z głosem prawego sumienia i z wymogami słusznej moralności (św. Jan Paweł II)

Problemy do rozważenia

1. W jakich przestrzeniach mojego życia „króluje” nieroztropność?

2. Czy potrafię przyznać się do własnych nieroztropnych zachowań?

3. Jak ustrzec się nieroztropnych wyborów życiowych?

4. Jak wychowywać siebie i innych do bycia osobą pełną miłości i sprawiedliwości?

Modlitwa

Serce Jezusa, sprawiedliwości i miłości skarbnico, proszę Cię daj mi siłę, aby moje życie było pełne miłości wyrażające się całkowitym oddaniem się dla innych oraz kierowanie się codziennie zasadą sprawiedliwości. Który żyjesz i królujesz na wieki wieków. Amen.

Bp Janusz Mastalski