Wspólnoty Dzieła Intronizacji Najświętszego Serca Pana Jezusa
Cechy zaangażowanych we Wspólnotę Dzieła Intronizacji Najświętszego Serca Pana Jezusa
(marzec 2025)
Serce Jezusa, w którym są wszystkie skarby mądrości i umiejętności
Wprowadzenie
Papież Franciszek
Mądrość jest właśnie tym: jest łaską widzenia wszystkiego oczami Boga. Jest po prostu tym: widzeniem świata, widzeniem sytuacji, okoliczności, problemów, wszystkiego oczami Boga. To jest mądrość. Czasami widzimy rzeczy według własnego upodobania lub według nastawienia naszego serca, z miłością lub nienawiścią, z zazdrością… Nie, to nie jest spojrzenie Boga. Mądrością jest to, co czyni w nas Duch Święty, abyśmy widzieli wszystko oczami Boga. To jest dar mądrości. I oczywiście pochodzi to z zażyłości z Bogiem, z naszej wewnętrznej więzi z Bogiem, z synowskiej więzi z Ojcem. A Duch Święty, kiedy mamy tę więź, daje nam dar mądrości. Kiedy jesteśmy w komunii z Panem, Duch Święty niejako przeobraża nasze serce i pozwala mu poczuć całe Jego ciepło i wielką miłość. Duch Święty sprawia zatem, że chrześcijanin staje się «mądry». Lecz nie w sensie, że ma odpowiedź na wszystko, że wie wszystko, lecz w sensie, że «wie» o Bogu, wie, jak działa Bóg, wie, kiedy rzecz jest Boża, a kiedy nie jest Boża; ma tę mądrość, którą Bóg daje naszym sercom. Serce człowieka mądrego w tym sensie ma smak i aromat Boga. Jak ważne jest, by w naszych wspólnotach byli tacy chrześcijanie! W nich wszystko mówi o Bogu oraz staje się pięknym i żywym znakiem Jego obecności i Jego miłości. A jest to rzecz, której my nie możemy wymyślić, której nie możemy sami sobie zapewnić: jest to dar, który Bóg czyni tym, którzy są ulegli wobec Ducha Świętego. Mamy w swoim wnętrzu, w naszym sercu Ducha Świętego; możemy Go słuchać, możemy Go nie słuchać. Jeśli słuchamy Ducha Świętego, uczy On nas tej drogi mądrości, obdarowuje nas tą mądrością, którą jest patrzenie oczami Boga, słuchanie uszami Boga, kochanie sercem Boga, ocenianie rzeczy zgodnie z osądem Boga. To jest mądrość, którą nam darowuje Duch Święty, i my wszyscy możemy ją otrzymać. Musimy tylko prosić o nią Ducha Świętego. (Watykan/Katecheza/9.04.2014)
*******
Mądrość, to umiejętne patrzenie na dziś. Takie patrzenie, aby wybrać tak, aby przyszłość była owocna. Mądrość to patrzenie na każdą decyzję, rozważanie jej, tak aby przyniosła owoc nie tylko na dziś, ale na całą przyszłość. W Jezusie Chrystusie Bóg zechciał nam objawić swą mądrość, byśmy mogli choć trochę wniknąć w tajemnicę Najwyższego i poznać zamiary Jego Serca. Mądrość Boga często jednak okazuje się inną od mądrości ludzkiej, dla której zresztą stanowi fundament i źródło. Chrystus wszystkie te skarby swej mądrości i umiejętności wykorzystał, aby nimi służyć, aby tworzyć dzieła miłości. Powyższe prawdy o mądrości i wiedzy Chrystusa, niech będą światłem, które pozwoli nam lepiej poznać wielkość naszego Zbawiciela, a także pokarmem dla naszej pobożności i miłości.
Medytacja
Wielu już starało się ułożyć opowiadanie o zdarzeniach, które się dokonały pośród nas, tak jak nam je przekazali ci, którzy od początku byli naocznymi świadkami i sługami słowa. Postanowiłem więc i ja zbadać dokładnie wszystko od pierwszych chwil i opisać ci po kolei, dostojny Teofilu, abyś się mógł przekonać o całkowitej pewności nauk, których ci udzielono. Powrócił Jezus w mocy Ducha do Galilei, a wieść o Nim rozeszła się po całej okolicy. On zaś nauczał w ich synagogach, wysławiany przez wszystkich. Przyszedł również do Nazaretu, gdzie się wychował. W dzień szabatu udał się swoim zwyczajem do synagogi i powstał, aby czytać. Podano Mu księgę proroka Izajasza. Rozwinąwszy księgę, natrafił na miejsce, gdzie było napisane: Duch Pański spoczywa na Mnie, ponieważ Mnie namaścił i posłał Mnie, abym ubogim niósł dobrą nowinę, więźniom głosił wolność, a niewidomym przejrzenie; abym uciśnionych odsyłał wolnymi, abym obwoływał rok łaski od Pana. Zwinąwszy księgę oddał słudze i usiadł; a oczy wszystkich w synagodze były w Nim utkwione. Począł więc mówić do nich: «Dziś spełniły się te słowa Pisma, któreście słyszeli» (Łk1,1-4;4-14-21).
Współczesny człowiek, coraz bardziej zagubiony, poszukuje różnego rodzaju drogowskazów ułatwiających dokonywanie wyborów życiowych. Niełatwo jest w gąszczu propozycji odnaleźć te wskazania, które prowadzą do realizacji własnego powołania. Stąd też, dzisiejsza perykopa ewangeliczna jest niezwykle ważna. Przykład Chrystusa wskazuje na konkretne trzy drogowskazy życiowe.
1. Pamięć o własnych korzeniach. Ewangelista skrzętnie odnotował, że Chrystus przyszedł również do Nazaretu, gdzie się wychował. Jak więc widać, Jezus nie odcina się od lat dziecięcych. Docenia miejsca i lata swojego wzrastania. W dobie kryzysu rodziny jest to bardzo cenna wskazówka. Dom rodzinny jest ważną przestrzenią kształtowania własnego człowieczeństwa. To właśnie w nim człowiek powinien odkryć swoją tożsamość i łączność z Bogiem. Dorosły powinien wracać do swojej rodziny (matki i ojca) z przeświadczeniem, że „domowy kościół” stanowi źródło jego kondycji ludzkiej.
2. Pamięć o świętowaniu. W dzisiejszej ewangelii można przeczytać, iż Jezus w dzień szabatu udał się swoim zwyczajem do synagogi. Pokazał w ten sposób, że świętowanie należy do istoty bycia chrześcijaninem. Dzień świąteczny musi być uszanowany. Nie można stawać się dojrzalszym w wierze bez spotkania niedzielnego z Mistrzem. Drogi człowieka powinny prowadzić do świątyni, w której ma nastąpić dialog pełen miłości. Nie można zapomnieć, że świętowanie niedzieli jest obowiązkiem każdego, kto przyznaje się do Chrystusa.
3. Pamięć o powołaniu. Jezus przypomina, po co pojawił się na ziemi. Jest świadomy swojej misji, w której ma ubogim nieść dobrą nowinę, więźniom głosić wolność, a niewidomym przejrzenie. Jest to tajemnica ludzkiej służby, w której drugi człowiek jawi się jako zadanie. Odczytanie jego potrzeby stanowi istotę chrześcijańskiego powołania. Nie można nazywać się człowiekiem wierzącym, jednocześnie lekceważąc potrzebującego. Wybory ewangeliczne są ukierunkowane na służbę, a więc na zapomnienie o sobie.
Trzeba pamiętać, iż obecnie słowa Pisma Świętego, które nieustannie czytamy, wyjaśniamy i rozważamy, stopniowo spełniają się w nas. Nie można zlekceważyć ukrytych drogowskazów zawartych w dzisiejszej ewangelii. Nakreślają one perspektywę życiową każdego z nas.
Motto na cały miesiąc: Ideał dany jest człowiekowi po to, aby wyraźniej widział swą niedoskonałość. (Mikołaj Gogol)
Problemy do rozważenia
- Czym dla mnie jest mądrość ludzka, a czym Boża?
- W których przestrzeniach życia współczesny człowiek jest najmniej mądry?
- W jakich sferach życia mnie osobiście brakuje mądrości i umiejętności?
- Co uczynić, aby wzrastać w mądrości i umiejętności?
Modlitwa
Panie Jezu, w którym są wszystkie skarby mądrości i umiejętności, spraw, abyśmy zawsze umieli stawać po stronie dobra, a dokonując wyborów, byli zanurzeni w Twoim Sercu będącym źródłem dojrzałości i rozsądku. Który żyjesz i królujesz na wieki wieków. Amen.
bp Janusz Mastalski
