Wspólnoty Intronizacji Najświętszego Serca Jezusowego
Cechy zaangażowanych we Wspólnotę Dzieła Intronizacji Najświętszego Serca Pana Jezusa
(lipiec 2024)
Serce Jezusa, świątynio Boga
Wprowadzenie
Benedykt XVI
Tam, gdzie Bóg znika z pola widzenia, człowiek popada w niewolę bałwochwalstwa, co potwierdziły w naszych czasach reżimy totalitarne i co potwierdzają również rozmaite formy nihilizmu, które uzależniają człowieka od bożków, od bałwochwalstwa; zniewalają go (…) Prawdziwym wielbieniem Boga jest zatem oddanie samego siebie Bogu i ludziom, prawdziwym wielbieniem jest miłość. Prawdziwe wielbienie Boga nie niszczy, ale odnawia, przemienia (Audiencja generalna 15.06.2011)
*******
W Nim, w Jezusie Synu Bożym, Ojciec spotkał się z człowiekiem w sposób najbardziej bliski. To w Jego Sercu, rozdartym włócznią żołnierza, ukazała się miłość Stwórcy do wszystkich. Trzeba pamiętać, że Izaak niosący drewno i wchodzący na górę, na której miał ponieść śmierć, jest figurą Chrystusa, niosącego krzyż na górę Kalwarii. Także arka Noego jest figurą Kościoła, dającego ludziom zbawienie. Figura to symbol lub proroctwo wypowiedziane nie słowami, lecz poprzez jakiś czyn albo osobę Najświętsze Serce Pana Jezusa poświęcone zostało w sposób daleko doskonalszy niż świątynia Salomona. Nie przez ogień, zstępujący z nieba ani przez tajemniczą mgłę (por. 2 Krn 7, 1-3), ale przez samą Boskość, która je wypełnia i przenika. Tę świątynię Serca Jezusowego „zbudował” Duch Święty. On jest architektem najwspanialszego dzieła, jakim jest osoba Jezusa. Świątynia to miejsce, które Bóg sobie szczególnie upodobał, a w którym człowiek zwraca się do Niego. Świątynia jest znakiem poprawnych relacji ludzi z Bogiem, owocem uznania Jego Miłości.
Medytacja
Zbliżała się pora Paschy żydowskiej i Jezus udał się do Jerozolimy. W świątyni napotkał tych, którzy sprzedawali woły, baranki i gołębie oraz siedzących za stołami bankierów. Wówczas sporządziwszy sobie bicz ze sznurków, powyrzucał wszystkich ze świątyni, także baranki i woły, porozrzucał monety bankierów, a stoły powywracał. Do tych zaś, którzy sprzedawali gołębie, rzekł: „Weźcie to stąd, a nie róbcie z domu Ojca mego targowiska”. Uczniowie Jego przypomnieli sobie, że napisano: „Gorliwość o dom Twój pożera Mnie”. W odpowiedzi zaś na to Żydzi rzekli do Niego: „Jakim znakiem wykażesz się wobec nas, skoro takie rzeczy czynisz?” Jezus dał im taką odpowiedź: „Zburzcie tę świątynię, a Ja w trzech dniach wzniosę ją na nowo”. Powiedzieli do Niego Żydzi: „Czterdzieści sześć lat budowano tę świątynię, a Ty ją wzniesiesz w przeciągu trzech dni?” On zaś mówił o świątyni swego ciała. Gdy więc zmartwychwstał, przypomnieli sobie uczniowie Jego, że to powiedział, i uwierzyli Pismu i słowu, które wyrzekł Jezus. Kiedy zaś przebywał w Jerozolimie w czasie Paschy, w dniu świątecznym, wielu uwierzyło w imię Jego, widząc znaki, które czynił. Jezus natomiast nie zwierzał się im, bo dobrze wszystkich znał i nie potrzebował niczyjego świadectwa o człowieku. Sam bowiem wiedział, co się kryje w człowieku. (J 2,13-25)
A świątyni w nim nie dojrzałem: bo jego świątynią jest Pan Bóg wszechmogący oraz Baranek (Ap 21,22)
Khalil Gibran pisarz pochodzenia libańskiego napisał krótkie opowiadanie. Otóż, w cieniu świątyni mój przyjaciel i ja ujrzeliśmy ślepca, siedzącego na uboczu. Przyjaciel rzekł: – Spójrz, to najmądrzejszy człowiek. Zostawiłem przyjaciela i podszedłem do ślepca. Przywitałem się i zaczęliśmy rozmawiać. Po chwili spytałem: – Przepraszam, że o to pytam: od jak dawna jesteś ślepy? – Od urodzenia – odrzekł. – Jak więc doszedłeś do tak wielkiej mądrości? Odrzekł: – Jestem astronomem – po czym, wskazując dłonią na swą pierś, dodał: – Badam te właśnie słońca, księżyce i gwiazdy.
Jakże ważne jest ciągłe odkrywanie kim jest człowiek? Kim ja jestem? W powyższej ewangelii Jezus ukazuje trzy ważne prawdy o człowieku. Spróbujmy je odkryć. Pomoże nam to trwać we Wspólnotach Intronizacji Najświętszego Serca Jezusowego.
1. Człowiek jest powołany do wielbienia Pana. Jezus w dzisiejszej scenie ewangelicznej nie może się pogodzić z faktem, iż świątynia zostaje odarta z sacrum. Mówi z naciskiem: nie róbcie z domu Ojca mego targowiska. W ten sposób pokazuje, jak powinien zachować się człowiek w świątyni, a w konsekwencji do czego jest powołany. Człowiek wierzący ma przede wszystkim oddawać cześć swojemu Stwórcy. Warto więc w tym kontekście zapytać o moje uwielbienie, o moje zachowanie w świątyni? A może wyrzut Jezusa dotyczy właśnie mnie? Bycie osobą dbającą o Intronizację Najświętszego Serca Jezusowego wie, czym jest świątynia.
2. Człowiek jest obdarzony Ciałem Chrystusa. Ewangelista zanotował, że trudne słowa jakie wypowiadał Jezus dotyczyły Jego samego: mówił o świątyni swego ciała. Od momentu Wcielenia, ciało Jezusa, to znaczy Jego człowieczeństwo, jest obecnością Boga. Od tej pory miejscem każdego kultu jest właśnie ta „świątynia”. A po zmartwychwstaniu Ciało Chrystusa to także ciało eucharystyczne, które stanowi centrum chrześcijańskiej liturgii. Dzięki temu świadectwu człowiek odkrywa kolejną, jakże ważną rzeczywistość. Jest nią Eucharystia. Każdy z nas, jeśli tylko chce i spełni warunki może przyjąć Jezusa do własnego serca. Chodzi jednak o to, czy chce?
3. Człowieka przenika Bóg. W dzisiejszej ewangelii Jezus przyznaje się do jeszcze jednego. Ewangelista zanotował: Sam bowiem wiedział, co się kryje w człowieku. To także ważna prawda o każdym z nas. Nie da się ukryć przed Bogiem niczego. Nieraz nam się wydaje, że jak nikt nie widzi, to nasze czyny, wybory czy myśli i pragnienia są anonimowe. Przed Bogiem nie ma anonimowości. Jest konkretne spotkanie dwóch osób: mnie i Jego!!! Tu się nic nie da zakombinować. Nie ma się co oszukiwać.
Motto na cały miesiąc: Chrystus wie, co jest w człowieku. Pozwólcie Chrystusowi królować w waszym życiu, służcie Mu z miłością. Służba Chrystusowi jest wolnością(św. Jan Paweł II)
Problemy do rozważenia
1. Jak wygląda moje uczestnictwo we mszy św.?
2. Jak dbam o swoją świątynię parafialną?
3. Jak dbam o świątynię Ducha Świętego, jakie jest moje serce?
4. Jaka jest moja miłość do Kościoła?
Modlitwa
Panie Jezu, świątynio Boga, pomóż mi jak najdoskonalej przebywać w Twojej świątyni, Sercu pełnym miłości i przebaczenia i naucz mi dbać o moje serce, które ma być źródłem otwartości i służby dla innych. Który żyjesz i królujesz na wieki wieków. Amen.
Bp Janusz Mastalski
