Wspólnoty Intronizacji Najświętszego Serca Jezusowego
Cechy zaangażowanych we Wspólnotę Dzieła Intronizacji Najświętszego Serca Pana Jezusa
(czerwiec 2024)
Serce Jezusa, przybytku Najwyższego
Wprowadzenie
Pius XI
Duch ekspiacji względnie zadośćuczynienia odgrywa główną rolę w czci Najświętszego Serca Jezusowego i nic tak nie odpowiada pochodzeniu, istocie, skuteczności i praktykom, właściwym tej formie nabożeństwa, jak to potwierdzają dzieje i zwyczaje, a nie mniej święta liturgia i akta Najwyższych Arcypasterzy. Albowiem, gdy się Chrystus objawił Małgorzacie Marii i ukazał jej swą bezgraniczną miłość równocześnie z bólem w takich to słowach, które oby wieczne pozostały w duszach wiernych i nigdy nie poszły w zapomnienie, żalił się z powodu tak wielu i tak wielkich obelg, zadanych Mu przez niewdzięcznych ludzi „Patrz – oto serce, powiedział, które tak wielce umiłowało ludzi i tak hojnie obsypało ich darami wszelkimi, a które w zamian za swą bezgraniczną miłość doczekało się nie tyle wdzięczności, ile zapomnienia i obelg i to niejednokrotnie ze strony tych, którzy mocą swego urzędu byliby obowiązani do szczególniejszej miłości”. (Encyklika „Miserentissimus Redemptor” /8.05.1928)
*******
Serce Jezusa przyrównywane jest do świątyni Jerozolimskiej. To wezwanie litanii zaczerpnięte jest ze Starego Testamentu, ale także sam Jezus mówi o swoim ciele jako świątyni: „Zburzcie tę świątynię a Ja w trzech dniach ją odbuduję” (por. Łk 26, 61). Świątynia jest miejscem składania ofiar, a Jezus całym swoim życiem składał ofiary swemu Ojcu. 16 czerwca 1675 r., kiedy siostra św. Małgorzata Maria Alacoque modliła się w kaplicy klasztoru w Paray-le-Monial we Francji, po raz trzeci objawił się jej Pan Jezus. Powiedział wówczas do niej: „Oto Serce, które tak bardzo umiłowało ludzi, że niczego nie szczędziło aż do wyczerpania i wyniszczenia się, by im dać dowody swojej miłości.” Pan Jezus dał św. Małgorzacie Alacoque dwanaście obietnic, dotyczących czcicieli Jego Serca:
- Dam im łaski, potrzebne w ich stanie.
- Ustalę pokój w ich rodzinach.
- Będę ich pocieszał w utrapieniach.
- Będę ich pewną ucieczką w życiu, a szczególnie w godzinę śmierci.
- Będę im błogosławił w ich przedsięwzięciach.
- Grzesznicy znajdą w mym Sercu źródło i ocean miłosierdzia.
- Dusze oziębłe staną się gorliwymi.
- Dusze gorliwe prędko dojdą do doskonałości.
- Będę błogosławił domom, w których wizerunek Serca mojego będzie czczony.
- Osoby, które będą to nabożeństwo rozszerzały, będą miały imię swoje wypisane w Sercu moim.
- Dam kapłanom dar wzruszania serc nawet najzatwardzialszych.
- W nadmiarze miłosierdzia Serca mojego przyrzekam tym wszystkim, którzy będą komunikować w pierwsze piątki miesiąca przez dziewięć miesięcy z rzędu w intencji wynagrodzenia, że miłość moja udzieli łaskę pokuty, iż nie umrą w mojej niełasce, ani bez Sakramentów Świętych, a Serce moje będzie im pewną ucieczką w ostatniej godzinie życia.
Serce Boga zamieszkało pośród ludzi przez Serce Jezusa. Serce Jezusa to serce człowieka a jednocześnie serce samego Boga. Serce Boga jest źródłem Miłości i Miłość wnosi w świat.
Serce Jezusa jest porównane do przybytku, a Przybytkiem był nazwany Namiot Spotkania, który Izraelici przenosili z miejsca na miejsce, gdy wędrowali z Egiptu do Ziemi Obiecanej. W Najświętszym Miejscu tego przybytku, w Arce Przymierza, przechowywano najświętszy skarb – Dziesięć Przykazań, wyrytych na kamiennych tablicach, które były drogowskazem dla ludzi w drodze do Boga. Namiot Spotkania był przybytkiem Boga Najwyższego i znakiem Jego nieustannej obecności i bliskości. Serce Jezusa jest przybytkiem codziennego spotkania człowieka z Bogiem.
Medytacja
W owym czasie Jezus przemówił tymi słowami: «Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że zakryłeś te rzeczy przed mądrymi i roztropnymi, a objawiłeś je prostaczkom. Tak, Ojcze, gdyż takie było Twoje upodobanie. Wszystko przekazał Mi Ojciec mój. Nikt też nie zna Syna, tylko Ojciec ani Ojca nikt nie zna, tylko Syn i ten, komu Syn zechce objawić. Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię. Weźcie na siebie moje jarzmo i uczcie się ode Mnie, bo jestem cichy i pokornego serca, a znajdziecie ukojenie dla dusz waszych. Albowiem słodkie jest moje jarzmo, a moje brzemię lekkie». (Mt 11,25-30)
We współczesnym świecie istnieje wiele pokus, aby patrzeć na życie przez pryzmat laickich „okularów”, przez które widać przede wszystkim nieograniczoną wolność będącą w rzeczywistości zniewoleniem. Są to też „okulary” koncentrujące ludzki wzrok i serce na konsumpcji i hedonizmie. W konsekwencji człowiek postrzega siebie i innych jako używających świata bez ograniczeń, bez wewnętrznych hamulców moralnych. W ten sposób traci swoją tożsamość, a Bóg zostaje zepchnięty na margines życia osobistego, rodzinnego lub społecznego.
Powyższa ewangelia ukazuje nam zupełnie inną perspektywę. Chrystus zachęca do popatrzenia na życie Jego oczami. Ma to być ewangeliczna perspektywa życiowych wyborów. Warto przyjrzeć się bliżej owemu spojrzeniu, szczególnie kiedy jesteśmy we Wspólnocie Intronizacji Najświętszego Serca Jezusowego.
1. Pokorne poszukiwanie. Jezus powiedział: Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że zakryłeś te rzeczy przed mądrymi i roztropnymi, a objawiłeś je prostaczkom. Człowiek musi poszukiwać rozwiązań swoich problemów poprzez Mistrza z Nazaretu. Jezus odsłania prawdę przed tymi, którzy pragną w sposób pokorny dokonać wyborów ewangelicznych. Pokora w tej sytuacji oznacza otwarcie się na łaskę Bożą. Oznacza likwidację w sobie pokładów zarozumiałości i „wszechwiedzy”. Oznacza także wybieranie niewygodnych, kosztujących wyborów. Pokorne poszukiwanie Prawdy otwiera zupełnie inne możliwości, bowiem to Bóg staje się Przewodnikiem. Pokora sprawia, że spojrzenie na świat staje się bardziej prawdziwe. A to przecież tajemnica Serca Jezusa.
2. Zgłębianie tajemnic. Chrystus zapewnił, że nikt też nie zna Syna, tylko Ojciec, ani Ojca nikt nie zna, tylko Syn, i ten, komu Syn zechce objawić. Nie wystarczy tylko dokonać odkrycia Prawdy. Trzeba ją również zgłębiać, bowiem tylko wtedy spojrzenie na życie będzie adekwatne. W praktyce oznacza to ciągłą weryfikację swojego postępowania. Chodzi niejako o „dokopywanie się” do nauki Chrystusa. Chodzi o uzmysławianie sobie prawd, które właśnie do mnie są skierowane. W konsekwencji chodzi o codzienne otwieranie swojego serca i umysłu na ewangeliczne wskazania. A to jest przecież charyzmat Wspólnot dla Intronizacji Najświętszego Serca Jezusowego.
3. Odkrycie mocy Mistrza. Jezus bardzo wyraźnie przypominał: przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię. Spojrzenie na świat musi być także przeniknięte świadomością, że Królem jest Bóg. To z Nim każdy z nas może wszystko. On i Jego Syn w Duchu Świętym umacniają człowieka w codziennych wyborach. Wtedy, gdy ocena sytuacji zniechęca do podjęcia jakiegoś wyboru, Pan przychodzi ze swoją siłą, którą stanowi łaska. A wtedy chodzi o tylko jedno: umieć tę łaskę pomnożyć i wykorzystać. W ten sposób spojrzenie na otaczający świat i własne życie staje się pełniejsze i bardziej optymistyczne.
Dobrą pointą dzisiejszych rozważań może stać się pewne opowiadanie. Otóż, dziecko zwraca się do matki: – Niebo jest tam w górze, prawda? – i pokazuje w powietrze. – Jakie niebo masz na myśli? – pyta matka. – No, niebo – mówi dziecko. – Czy myślisz o niebie pokrytym chmurami, tym, po którym latają samoloty? – cierpliwie pyta dalej matka. – Nie, o prawdziwym niebie, w którym są aniołowie – odpowiada dziecko. Wtedy matka mówi: – Niebo, o które ci chodzi, jest tam, gdzie jest Bóg. A Bóg jest wszędzie. Dlatego i niebo nie jest gdzieś ponad nami, lecz wszędzie – w nas i wokół nas. Tylko że na razie nie potrafimy go jeszcze zobaczyć. Bóg musi dać nam najpierw inne oczy i inne serca. Warto je już dziś przemieniać.
Motto na cały miesiąc: Za grzechy i zbrodnie (wymieniając zabójstwa i rozpustę), popełniane przez ludzkość na całym świecie, ześle Pan Bóg straszną karę. Sprawiedliwość Boża nie może znieść dłużej tych występków. Ostoją się tylko te państwa, w których będzie Chrystus królował. Jeżeli chcecie ratować świat, trzeba przeprowadzić Intronizację Najświętszego Serca Jezusowego we wszystkich państwach i narodach na całym świecie. Tu i jedynie tu jest ratunek (Rozalia Celakówna)
Problemy do rozważenia
1. Jak wygląda moje zaufanie do Jezusa?
2. Jak realizuję trudne wyzwania dane od Jezusa
3. Jak rozumiem wezwanie: Serce Jezusa, przybytku Najwyższego?
4. Co mogę uczynić dla tych, którzy tracą wiarę?
Modlitwa
Panie Jezu, przybytku Najwyższego, proszę Cię pozwól mi wytrwać w Tobie i daj siłę, aby ofiarować wszystko, co moje, wszelkie swe pragnienia i czyny ku osiągnięciu świętości, bo im dusza jest świętsza, tym bezpieczniej trwać może w Sercu Jezusowym. Który żyjesz i królujesz na wieki wieków. Amen.
Bp Janusz Mastalski