• Start
  • /
  • Aktualności
  • /
  • Jasna Góra, 1-2 lutego 2025 r. – Ogólnopolskie Nocne Czuwanie Wspólnot Dzieła Intronizacji Najświętszego Serca Pana Jezusa, Króla królów i Pana panów

Jasna Góra, 1-2 lutego 2025 r. – Ogólnopolskie Nocne Czuwanie Wspólnot Dzieła Intronizacji Najświętszego Serca Pana Jezusa, Króla królów i Pana panów

lut 3, 2025 | Aktualności, Galeria zdjęć

Wspólnoty z całej Polski po raz dwudziesty dziewiąty przybyły do Kaplicy Cudownego Obrazu Matki Bożej Częstochowskiej na nocne czuwanie w intencji Kościoła Świętego i Ojczyzny.

Bp Janusz Mastalski, Delegat KEP ds. Wspólnot, spotkał się z animatorami diecezjalnymi o godz. 18.00, a o godz. 19.00 wygłosił konferencję w Sali Papieskiej. Odnosząc się do słów Pana Jezusa: „Czemu tak bojaźliwi jesteście? Jakże brak wam wiary!” (Mk 4,40), mówił o lęku i wierze, omawiając encyklikę „Dilexit Nos” papieża Franciszka oraz swoją książkę „Pedagogika zazdrości”. Podkreślił, że miłość i szczerość wobec Boga pomagają przezwyciężyć lęk, podczas gdy zazdrość niszczy miłość. Biskup Janusz przywołał przykład Rozalii Celakówny i wyróżnił trzy kluczowe emocje: bojaźń Bożą, wątpliwości i wyrzuty sumienia, wskazując na konieczność pełnego zaufania Bogu. Obecni byli redemptoryści o. W. Sojka i o. A. Hebda.

Modlitwie apelowej przewodniczył ks. Dariusz Wilk CSMA, a końcowe błogosławieństwo apelowe udzielił abp Wacław Depo, metropolita częstochowski.

W słowie wprowadzającym o. Waldemar Sojka wyraził wdzięczność bp. Januszowi Mastalskiemu za obecność, wygłoszone słowo oraz troskę o Dzieło. Wspólnoty zgromadziły się u stóp Jasnogórskiej Królowej, by prosić o rozwój Dzieła Intronizacji Najświętszego Serca Pana Jezusa w parafiach, diecezjach, naszej Ojczyźnie i na całym świecie – poprzez nawrócenie i przemianę ludzkich serc. O. Antoni Hebda poprowadził modlitwę w intencji Kościoła Świętego i Ojczyzny.

Podczas Eucharystii o. Waldemar Sojka w słowie do Wspólnot podkreślił, że rodzice Jezusa przynieśli Go do świątyni, by ofiarować Ojcu, a każda Msza Święta jest uobecnieniem tej ofiary. Zwrócił uwagę, że my również jesteśmy wezwani, by ofiarować Bogu nasze życie i serca. Podkreślił także, że czciciel Najświętszego Serca Pana Jezusa pragnie złożyć swoje życie jako ofiarę miłą Bogu. Przywołał słowa Jezusa do Rozalii Celakówny, które mówią o potrzebie modlitwy, poświęcenia i ofiary w dziele Intronizacji. Na zakończenie zaznaczył, że prawdziwa nadzieja wypływa z męki, śmierci i zmartwychwstania Jezusa – a On sam jest naszą największą nadzieją.

Po Mszy Świętej o. Waldemar Sojka CSsR poświęcił proporzec nowej Wspólnoty z Tarnowskich Gór oraz udzielił Bożego błogosławieństwa.

Wdzięczni Bogu za dar modlitwy w intencji Kościoła i Ojczyzny u stóp Jasnogórskiej Królowej, składamy podziękowania naszym pasterzom i opiekunom duchowym oraz wszystkim uczestnikom za wspólną modlitwę. Dziękujemy także Pani Anecie Surowiec za ubogacenie czuwania piękną oprawą muzyczną, która poruszała serca i prowadziła nas ku tajemnicy obecności Matki Bożej – Królowej Polski.

Króluj nam, Chryste!

Jasna Góra, 1.02.2025

Apel Jasnogórski

Zawierzenie Maryi Wspólnot Dzieła

Intronizacji Najświętszego Serca Pana Jezusa

Maryjo, Królowo Polski, przychodzą do Ciebie, przed Twój Jasnogórski Obraz Wspólnoty Dzieła Intronizacji Najświętszego Serca Pana Jezusa, aby po raz kolejny powiedzieć: jesteśmy, pamiętamy i czuwamy. Nasza Przewodniczka Służebnica Bożą Rozalia Celakówna zapisała Jezusa słowa objawione jej w sercu: Jasna Góra jest stolicą Maryi. Przez Maryję przyszedł Syn Boży, by zbawić i tu również przez Maryję przyjdzie zbawienie dla Polski przez Intronizację (…). Polska będzie przedmurzem chrześcijaństwa, silną i potężną, o którą się rozbiją wszelkie ataki nieprzyjacielskie. Jesteśmy wspólnotami, które szarzą kult Najświętszego Serca Twojego Syna. Zabiegamy, aby w naszych parafiach i rodzinach dokonała się owa intronizacja.

Matko Najświętsza, Ty dobrze wiesz, w jak trudnych czasach nam przyszło żyć. Świat, ale i nasza ojczyzna, są wstrząsane niepokojem, nienawiścią i marginalizowaniem wartości chrześcijańskich. Jednym z najbardziej niepokojących zjawisk jest rozpad tradycyjnej rodziny opartej na katolickich zasadach. Współczesna rodzina przeżywa ogromne problemy związane zarówno ze swoją tożsamością, jak i funkcjonowaniem w świecie. Niestety istnieje wiele zjawisk zaburzających prawidłowe funkcjonowanie wspólnoty rodzinnej. To swoiste rodzinne syndromy, takie jak: naskórkowość religijna (czyli powierzchowność), rodzinna samotność poszczególnych osób, mediatyzacja życia, a także dekonstrukcja tożsamości. Rodzina przestaje być instytucją, grupą i systemem o trwałych, zunifikowanych i uniwersalnych cechach. Dotykające ją syndromy cywilizacyjne sprawiają, że rodzina coraz bardziej gubi swoje powołanie, swoje cele i zadania. A przecież, społeczeństwo, które nie dba o rodzinę nie ma przyszłości!

Stąd też, nasze wspólnoty modlą się i szerzą kult Najświętszego Serca Twojego Syna, starając się o Jego intronizację w rodzinach. Nie jest to obecnie prosta sprawa, bowiem współczesna cywilizacja nie sprzyja duchowości, w której centralne miejsce zajmuję Bóg. W Roku Jubileuszowym, w którym nadzieja i krzyż stanowią centralne jego filary, przychodzimy do Ciebie Matko, aby powiedzieć: jesteśmy wierni, jesteśmy w nurcie nowej ewangelizacji, jesteśmy Twoi.

Rozalia Celakówna pod datą 30 września 1939 roku zapisała następujące słowa Chrystusa: Czemu się niepokoisz i myślisz po ludzku, czy czas u Boga jest czasem ludzkim, czyż nie przygotowuję serc ludzkich do tej wzniosłej chwili, jaką ma być Intronizacja? Czy sądzisz, jakoby ma zapowiedź nie miała się spełnić, czy nie widziałaś tego wszystkiego, co miało nastąpić, a co się teraz ziszcza? Bądź, dziecko, spokojna, bo to, co cię niepokoi, nie pochodzi z Ducha Bożego. Duch Boży jest duchem pokoju, nie zaś zamieszania.[1]

Kochana Matko, przychodzimy więc dziś przed Twój obraz, aby prosić Cię o wstawiennictwo. Wyproś nam mądrość w służbie dla dzieła Intronizacji Najświętszego Serca Jezusowego. W swoim podstawowym założeniu jest ona rozumiana jako droga do uobecniania królestwa Chrystusowego w świecie. Inspiracją bezpośrednią dla zaproponowania tej idei była wrażliwość na grzech oraz chęć coraz pełniejszego zadośćuczynienia za obrazę Boga, którą on powoduje. W tym znaczeniu stanowi ona jakby dopełnienie i najwyższy wyraz wynagradzania Bogu za grzechy ludzi.

Matko Najświętsza, Służebnica Boża Rozalia Celakówna pisała w jednym listów:: Gdy dusza znajduje się w obecności Bożej, wówczas ogarnia ją dziwny spokój, nastaje ogromna cisza, tak że nic prócz Boga nie przykuwa jej. Z tym spokojem przychodzi do duszy niezmierne szczęście, którego nie da się wypowiedzieć. Powstaje również niezmierne pragnienie miłości Bożej, które zdaje się swoim ciężarem miażdżyć całą istotę duszy, a także poniekąd i ciała. Jednym słowem, wszystkie władze duszy koncentrują się w Miłości. Takie porywy duszy przychodzą najczęściej niespodziewanie i tak samo znikają. Nie można ich wywołać ani też dłużej zatrzymać i nie trwają długo, czasem – kilka minut.

Pani Jasnogórska, chcielibyśmy właśnie takie chwile przeżyć na wzór Służebnicy Bożej Rozalii. Przychodzimy dzisiaj, tutaj do tej pięknej kaplicy po to, aby Ci pokazać: oto jesteśmy. Obdarz nas potrzebnymi łaskami.

Służebnica Boża Rozalia Celakówna w swoich refleksjach wewnętrznych pisała również tak: Miłość jest wielkim, największym i najważniejszym czynem całego mojego życia… Mam żyć w zjednoczeniu z Nim w każdej chwili, by wszystko, każdy czas był wykorzystany dla miłości. Miłość musi kierować każdym mym krokiem, w ogóle każdym tchnieniem, by wszystkie me czyny i poczynania były przepojone miłością. Miłość każe zapominać o sobie, pracować dokładnie i bezinteresownie, służyć wszystkim – bez względu jak się na mnie zapatrują i jak ze mną postępują. Wszelkie przykrości przyjmować w zjednoczeniu z cierpieniami Pana Jezusa i ofiarować je Ojcu Niebieskiemu za cały świat, a przede wszystkim przez nas. Miłość każe zapominać o sobie w tym znaczeniu, by nie myśleć ani o sprawach duchowych, ani materialnych, lecz o samym Jezusie, o Jego sprawach.

Ty, Maryjo, wiesz, jak trudno spełnić ten testament – jak trudno spełnić go w czasach, gdzie jest tyle agresji, niechęci, odejść. Prosimy Cię o pomoc w wypełnieniu tego testamentu za przyczyną jego autorki, Rozalii Celakówny – mamy nadzieję – wkrótce Błogosławionej. Ona mówi o miłości, o miłości do Ciebie, o miłości do drugiego człowieka. Jesteśmy tutaj po to, aby Cię prosić Matko: wyproś nam siłę do tego, abyśmy byli gorliwi, abyśmy w tym dobrym znaczeniu „zarażali” miłością agape tych wszystkich, którzy Cię nie chcą znać, którzy Cię zdradzili, którzy z Tobą walczą! Maryjo: jesteśmy, pamiętamy i czuwamy!

Bp Janusz Mastalski

1. R. Celakówna, Wyznania z przeżyć wewnętrznych, WAM, red. W. Kubiak, Kraków 2007, s. 298.

Skip to content