SŁUŻBA ŚWIĘTEGO JÓZEFA
Wrzesień 2019 r. Rozważania
Św. Józef jako młody człowiek wyróżniał się pobożnością i szlachetnym charakterem. Prostota duszy św. Józefa nie oznaczała wcale, że nie umiał dostrzegać trudności i problemów swego życia w całej ich zawiłości. Przypadło mu bowiem w udziale to, co najgorsze na ziemi i to co najlepsze mogło dać niebo. Nie posiadał on zaszczytów i chwały, pieniędzy i dostatku, władzy i poważania, miłości ziemskich i rozmaitych przyjemności, ani osobistej sławy czy też budzącego szacunek zawodu. Nie posiadał nic z tego co ceni świat.
Od Boga natomiast otrzymał Św. Józef to czego Stwórca nie powierzył nikomu innemu na świecie żadnemu najpotężniejszemu, najbogatszemu, najsławniejszemu czy najznakomitszemu z ludzi. Właśnie Józefowi powierzył swego Jednorodzonego Syna i Jego Matkę Maryję. Był kochającym, wiernym małżonkiem, wzorowym ojcem, żywicielem i obrońcą Świętej Rodziny. Józef pojmował swój autorytet głowy rodziny jako służbę. Jak naucza Jan Paweł II: Posłużył się władzą, przysługującą mu prawnie w świętej Rodzinie, aby złożyć całkowity dar z siebie, z swego życia, ze swej pracy ( Redemptoris cuctos, nr.8) Pragną bowiem z całej duszy nie panować nad innymi, ale im służyć. Uważał swą władzę za przywilej świadczenia drugim wszelkiej dobroci. Wszelka władza nad innymi jest ostatecznie tylko możliwością kochania. Święty Józef żył, służąc swej Oblubienicy i Boskiemu Synowi; tym samym stał się dla wierzących wymownym świadectwem tego, iż „panować” znaczy „służyć”.
Z jego przykładu mogą czerpać naukę życiową zwłaszcza ci, którzy w rodzinie, w szkole, i w Kościele pełnią rolę ojców i przewodników. Bóg stwarza człowieka według swojego odwiecznego planu. Wyposaża go tym samym, we wszystko co niezbędne do pójścia za tym planem. Bóg tych ludzi, których do czegoś wybiera, tak przygotowuje i usposabia, żeby byli zdolni do wykonania tego do czego zostali powołani. Wzywając do wielkich zadań, Bóg wyposaża w odpowiednie zdolności i łaski.
Dzięki łasce Bożej Józef w pełni realizował powierzone mu zadania. Bóg dał mu wszystko co potrzebne do tego by zrealizował i wypełnił powierzona mu misję. Józef wsłuchiwał się w głos Boga i starał się zrozumieć Jego wolę, aby całym sercem i ze wszystkich sił być jej posłusznym.
Dlatego Ewangelia nazywa go człowiekiem „ sprawiedliwym” ( Mt 1, 19). Sprawiedliwy jest bowiem ten, kto się modli, kto żyje wiarą i stara się czynić dobro w każdej konkretnej sytuacji życiowej. I „ wszystko co czyni jest udane”.(Ps 1, 3). Im bardziej ktoś kocha, tym dyskretniej to czyni.
Święty Józef uczy wypełniania woli Bożej, gotowości do jej przyjęcia, szukania jej, przyjmowania w milczeniu, bez sprzeciwu, całkowitego zaangażowania w spełnienie swego posłannictwa do końca. Uczy stawiania na pierwszym miejscu tego, co nadprzyrodzone, Boże. Jest wzorem gotowości na wezwanie, na Boże wezwanie, przykładem spokoju w każdym wydarzeniu, całkowitej ufności czerpanej z wiary i miłości, oraz z potężnej podpory jaką jest modlitwa. Milczy podczas ciężkich życiowych prób, a będąc „sprawiedliwy” nie sądzi, nie uprzedza nierozważnie wydarzeń dyktowanych wolą Bożą.
Święty Józef jest tym, który nie tylko pragnie wskazać każdemu właściwy sposób do pełnienia zrealizowania drogi powołania życiowego, ale także jest orędownikiem tych spraw przed Bogiem. Święty Franciszek Salezy mówi o Józefie: „Niczego mu nie odmówią ani nasza Matka, ani Jej chwalebny Syn”. Interwencje tego Świętego są zbyt częste i niewytłumaczalne w ludzkich kategoriach, aby je można było negować. W odpowiedzi na modlitwę, czasem naiwną staje się on wspomożycielem tych, którzy nie mają wsparcia tu na ziemi. Dopóki człowiek żyje, nawet wtedy kiedy błądzi, jest przedmiotem szczerej i troskliwej opieki Boga. Wyrazem tej Bożej troski jest właśnie dopuszczenie świętych do wpływu na życie ludzkie. Opieka św. Józefa jest dla nas, powodem do przekonania, że nie jesteśmy sami, a pomoc Boża towarzyszy nam nieustannie. Święty Józef nieustannie szuka nas, szuka wszędzie razem z Maryją. A kiedy znajdzie prowadzi do Boga.
